Chociaż beton w postaci zbliżonej do znanej nam obecnie stosowany był już w czasach przedchrystusowych na terenie Imperium Rzymskiego (a dokładnie w środkowej części półwyspu apenińskiego), to prawdziwa era podbojów światowego rynku budowlanego przez ten materiał, a zwłaszcza jego udoskonaloną wersję wzmocnioną stalowymi wkładkami w strefie naprężeń rozciągających - żelbet, nadeszła wraz z początkiem lat 50-tych XIX wieku.

Zadziwiające, w jak krótkim czasie ten nowatorski materiał przeszedł drogę od niewielkich łódek wiosłowych, koszy na kwiaty i słupków drogowych, gdzie pierwotnie był wykorzystywany, do odpowiedzialnych zastosowań inżynierskich w budownictwie kubaturowym i infrastrukturalnym, stając się jednocześnie wyznacznikiem modernizmu w światowej architekturze.

Powszechność stosowania wydaje się być wystarczającym pretekstem do stworzenia opracowań dotyczących konstrukcji żelbetowych.